در محضرت ای نازنین دلها چه شیدا میشود

در محضرت ای نازنین دلها چه شیدا میشود
گم گشته ی کویت ببین با تو چه پیدا میشود
نازت مرا آخر کُشد کم دلربایی کن مرا
تا پا گذاری کوچه را یک شهر غوغا میشود
چه شور و حالی دارد این گویم تو را خوبش ببین
دل با نوا و شور و حال آخر چه تنها میشود
گر حاضری یارم شوی، شمع شب تارم شوی
بازای و بر محضر نشین فردا که رسوا میشود
گر دل دهی دیوانه را گلشن کنی این خانه را
عشق هم حکایت میکند مجنون و لیلا میشود
گویند که تو در میزنی بر عاجزان سر میزنی
بیچارگی ، درماندگی با تو مداوا میشود
طوفان بُود دریای دل،بازای و آرامش بکن
چه حکمتیست با تو که دلها مسیحا میشود
چون نیستم در کوی تو دل کور و کر باشد همی
تا سر نهم بر سینه ات آشفته بینا میشود
عشق آتش جانم بُود، موج خروشانم بُود
عشق هست تکراری که آن قرن ها و قرنها میشود
سام را بیا جانان بباش او جان خود بخشد تو را
هان بعد تو عاشق کشی پیوسته فتوا میشود

امیرسام نامداری

السلام علیک یا صاحب الزمان

پر و لبریز غمم تا به کجا غم بخرم

پر و لبریز غمم تا به کجا غم بخرم
به چه جایی بروم ، کوه غمم را ببرم

نشود کوه رود جای دگر از جایش
به چه دشتی ببرم ، سیل دو چشمان ترم

بس که ویرانه و دیوانه شدم ، میخندم
آخرین قهقه هاست ، مزه نما از شکرم
میروم تا برسد ، قصهء هجرم دستت
آخر این قصه شود زمزمه های سحرم

دل من تنگ شده با دل تنگم چه کنم؟
درد دارد دل پر خون شدهء جان به سرم

من از این شهر روم تا تو به یارت برسی
برود تا به سحر از غم عشقت اثرم

میروم تا که بخوانی غزل و دیوانم
قافیه پا دهد امشب ، جگرم را بدرم.

امید امام وردی

نغمه مهر و محبت دارد این مرغ سحر

نغمه مهر و محبت دارد این مرغ سحر
گر چه از سنگ جفا گردیده اینجا خون جگر


بر نمی دارد عدو دست از کمان ظلم خویش
می رهاند تیر ماتم را بر این بشکسته پر

احمد راد

آدم‌ها

آدم‌ها
آی آدمها
به زودی اسلحه
در دستانتان گل سرخ
خواهد داد
و
عطر خوش شقایق
به دشت بهار خواهد پیچید
و
از این باغ
زنبق و لاله
درو خواهند کرد
آدم ها
ای آدمها
به زودی تبر
در این شهر بچه خواهد کرد
و
درختان نارون و بید را
درو خواهد کرد
و
عمود سیمانی خواهد روید
آدم ها
ای آدم‌ها
نان مال مردم بخورید
حلال است
خر دجال به راه است
بر دجال سجده کنید
آدم ها
ای آدم ها
کوزه های زر و می
نشکنید
شیر و شراب است
حال مردم خیلی خراب است
آدم ها
ای آدم ها ها

سیاوش دریابار