تنهایم نگذار
با این روزهای تکراری
با تن خسته
با این شبهای بیداری
با این دست چروکیده
تو فصلهای بارانی
چشم بگشا تا که برگیرم
نگاه بیپایان
از این غبار کهکشانی
از خطهای ممتد خیابانی
قدم بردار و بیا
تو باش همان نقطه پایانی
همان آرامش از پس روزهای بحرانی
مهرداد درگاهی