به خلوتِ دل، رازِ جهان، تنهایی است

به خلوتِ دل، رازِ جهان، تنهایی است
شرابِ نابِ حقیقت، ز جامِ تنهایی است

نه جمعِ یار و نه مِهرِ نگار چاره کند
که جُز خدا، مرهمِ زخمِ جان، تنهایی است

همه که می‌نگری، سایه‌ای ز خود بینی
در این سرابِ جهان، راهبان تنهایی است

نه وصلِ یار، نه هجرت ز دوست آرامش
که اصلِ ذاتِ بشر، در میانِ تنهایی است

تو رهسپارِ دیاری که بی‌نشانی اوست
که راهِ حق به سرانجام، خوانِ تنهایی است

بیا و آینه در پیشِ روی خود بنِه
که آنچه می‌طلبی، رازدانِ تنهایی است

ز تو بگیرند همه سایه‌ها به روزِ فنا
به جا، خداست و تو؛ وصل آن تنهایی است

امین افواجی