هیچ چیز،

هیچ چیز،

حتی مرگ،

توان شکستن این عشق را نداشت.

اما ما،

به هزار قطعه تقسیم شدیم،

از هم دور شدیم.

و مرگ

با دستانی مهربان‌تر

به انتظار نشست،

و ما،

بی‌آن که بدانیم،

تمام شدیم.

حال،

در سکوت این جدایی،

آیا مرگ دیر کرد؟

یا ما از ابتدا

برای این فاصله آفریده شده بودیم؟
محمدرضا امیرخانی