الفــتــی باش که در حیــطه ی دل جا دارد
الفــتــی باش که در حیــطه ی دل جا دارد
مثـل آن لحـــظه که در خاطــــر ما می آید
در سر انگشت نگاهـــم خبری در راهست
آه از آن نقـــطـه که در باب فنــا مــــی آید
لمس پنهان شدن ازهجمه ی این بی خوابی
که سراسر همــه جا سر به خـــــطا می آید
بغـــض و انــدوه مرا واهمـــه ای می بلعد
گـــام سنگیـــن نفـــس در همـــه جا می آید
امشب آهســـته دلــــم بغـــــض نهانی دارد
در سکــــوتی که یقــــین روح فـزا می آید
شــرم امروز مرا فرض یقـــیــن می دانـی
چون در این لحظه چنین پا به حیـا می آید
فرض کردم که دراین خانه تو هم بیداری
شایـــد م حــــال دلـــم سمت قضـــا می آید
گوشمـــان پر شده از خاطــره ها می دانی
پشت هـــر پیـــچ و خمــی نام شما می آید
من بـُریــدم ز خــود م آه از این تنــهائـی
هـــر کـُجا باز چنــیـن دست دُعـــا می آید
یاد لبخـــندِ تــو در خاطـــر من جاری شد
جا به جا مــی روم و سر به هــوا می آید
احمدمحسنی اصل
نـزد حاتم چــون رسیــــدن جملگی
نـزد حاتم چــون رسیــــدن جملگی
چاکــــران و نـوکــــران در بنـــدگی
لب گشـــودن از لبـــــان معــــرفت
تــو چنینی و چــنـان دریا صــــفت
پرسشــی داریـم ازآن عالــی جــناب
حاتــــمی بهــتر تو دیـدی در رکـاب
در صـــواب آمدچنـــین حاضرجواب
مـرد چــوپانی بــدیــــدم در ثــواب
حاصل از امــــوال او بـودـش چنین
یک دو بـّره نـــزد او در این زمــــین
شب که آمـد از بـــــرایــم شد به کار
اولــــی را سـَـر بــــریــدش در کــنار
چـون که داد م از جگر پنـــدی یقین
مـزه را خوشتـــرچنین است و چــنین
صبــح فــردا تیــــغِ تیــزش بر گرفت
دیگــــری را بر طعـــامـم سـَـر گـرفت
چون که دیدم این چنین کاری نمــود
من به اجرت دادمش بیش از دوسود
چاکـران هــــم لب گشـودن آن زما ن
پـــس تـو حاتـم بوده ای در آن مکان
حاتــم آمـــد بر سخــن از این قـــضا
کــــی به اصلح مـی رود حکــمی خطا
مـــرد چــوپان در عــطا دادش به من
حاصــــل ازعمــرش یه جا درپیش من
مــن به قسمت داد مـش آن مــال را
پس به جا مانـــد م مــرا مالی به جــا
جــــودهرکس حاصل ازکــردار اوست
بیش و کم حاصل همین پندار اوست
دست رحـــمت گر گشائی می شـــوی
حاتـــمی بهــتـر ز حاتـــم ای هنــــی
احمدمحسنی اصل ,