بیا باز بشماریم
با هم ثانیه ها را
نه آهسته
تند تند
تا تمام شود زندگی نکبتی
رفیق
آرزوهای سقط شده
در زایشگاهی به وسعت تاریخ
بیشتر بمانیم که چی
رفیق
تا ببینیم دوباره
پارادوکس ها را ؟؟
مکر و فریب و ریا را ؟؟
نه راه پس ما را نه پیش
رفیق
کفران نعمت شنیده ای؟؟
ما وارث جهل و خرافه ایم
اسیر حرفهای گزافه ایم
رفیق
نسخه ی ما را پیچیده اند
آن ور آب
بخاطر نفت
آسمان ما پارپتی ها
هنوزم خاکستریست
رفیق
باور کن بریده ام
ولش، دروازه های تمدن بزرگ را
کی می رسیم بالای قله
مرا هم به پا
رفیق
اصغر رضامند