دوری نما ز نخوت،دنیا وفا ندارد
برکس نکرده رحمی،غیرازجفاندارد
مه پیکرانِ عالم،خوابیده انددر خاک
برخودچه نازی ای مه،عمرت بقا ندارد
اندر جهانِ فانی،برخودمنازجانا
وقتی اجل بیاید، شاه وگداندارد
ای مه لقایِ رعنا،برقامتت چه نازی
مشتی زخاکی آخر،چون وچراندارد
ازرویِ کبر دلبر،بالیدنت چه حاصل
بینی تو این جهان را،دردش شفا ندارد
ای ماه رویِ زیبا،دل میبری زهرکس
روزی رَوی ز خاطر،دنیا حیا ندارد
گرددغذایِ موران،آن جسمِ دل فریبت
کم کن کرشمه جانا،مرگت دوا ندارد
غافل مشو توهرگز،یکدم(خزان) ز مردن
دنیایِ بی مروّت،رحمی به ماندارد
علی اصغر تقی پور تمیجانی